Soms moet je iets loslaten. dat wil je niet, je wilt harder vasthouden. Maar dat geeft stress, als iets uit je handen glipt kun je je bedenken kan ik er iets aan veranderen of niet. Als je dat niet kunt, hou je dan vast aan herinnering en ga verder. Niemand kan jou een herinnering afpakken en je hebt het toch mooi maar gehad en je bent dankbaar. Soms kun je er niets aan doen maar je denkt ten onrechte dat je controle hebt. Dan komt het extra hard aan en je kunt niet accepteren wat je is overkomen. Soms heb je echt geen controle, Je zou het wel willen maar je weet, technisch is het onmogelijk. Met ups-and-downs geniet je van wat je had en wat niet meer is. Je mist wat je had, En je wilt dat je het niet meer mist, Je wilt dat je dankbaar bent voor wat je had en dat je met een glimlach terug denkt aan die tijd zonder het te missen. Je accepteert want je moet verder. Een gevecht zou op voorhand verloren zijn. Vechten is niet leuk dus je accepteert, Eerst tegen je zin en later omdat je weet dat dat je het gelukkigst maakt. En je gaat verder. Tot je weer iets moet loslaten…