Ik heb vanmiddag iets opmerkelijks meegemaakt. Ik liep over de Meir in Antwerpen en iedereen zei aaaaah en ooooh wat schattig! Ik heb dat nooit eerder gehad en eerlijk waar… op mijn leeftijd doet dat veel deugd. Maar iets doet mij vermoeden dat het om mijn hond ging en niet om mij.

Iets anders. Ik scrol eelt op mijn vingers om te weten te komen hoe het met iedereen gaat. Vroeger keek je op FB en je wist alles. Nu eindig ik shoppend, elke ochtend, al na amper twee updates van vage FB vrienden uit een gemeenschappelijke groep.

Tijd om over te schakelen. Ik ben geen 25 meer maar ik leer best snel. Hashtaggen en dergelijke vakjargon.

Mijn voorlaatste update op insta was van 2012. Maar ok dit is wat men gebruikt tegenwoordig.

Oké dat probeer ik dan ook.

Puppy’s, dat werkt. Eten. Dat vinden de meeste mensen interessant. Joh, puppy’s EN eten… dat zal wat geven!

Dat kan ik ook. Doen we, vanavond nog. Mijn cannelloni en model hond kunnen zo op pinterest vind ik. Dat wordt makkelijk!

En dan is het nu tijd alsjeblieft voor een cure voor Parkinson.

#parkinsonkomtserieusmijnneusuit #hondindepot #iseraleencurewaarvaniknognietweet #cannelonipuppylove